Оюутан охид хэнийг хүлээдэг вэ?

-Хэрвээ та манайд ажилд орвол царайлаг хөөрхөн оюутан охид таныг тэсэн ядан хүлээдэг болно! Бороотойд ч, цастайд ч хүлээнэ. Ирэхийг чинь хараад өмнөөс чинь гүйнэ. Орхиод явах гэвэл араас чинь гүйлдэнэ!
-Паах! Үнэн биз?
-Үнэн байлгүй яах вэ!
-Зөвшөөрлөө! Би ямар ажил хийх вэ?
-Автобусны жолооч.

Монгол жуулчид Тайландад очсон оройгоо зад найрлав. Сүүлдээ зодолдож ширээ сандал хэмхчээд эхэлсэн тул зочид буудлын хамгаалалтынхан ирж арайхийж унтуулав. Тас үсрээд, нам унтацгаасан болохоор шөнө цунами болохыг мэдсэнгүй. Өглөө нэг нь сэрж өндийв.
-Пээ! Ингэтлээ зодолдсон гэж үү?
Босоод гарах гэтэл хаалга байсангүй. Сандал ширээ, ор буйдан бүгд будаа.
-Яана аа. Ийм их юмыг төлөхөд бидний мөнгө хүрдэг л байгаа даа?
Өнөөх эр хонгил руу гартал зочид буудлын зүүн жигүүр тэр чигтээ нуржээ.
-Өө зө! Бүр буудал нураачихаж! Бид өнгөрч. Харийн шоронд хатжээ!

Онигоо

Усан онгоц живж, бүх зорчигч айдас хүйдэст автжээ. Ядахад нэг ч аврах завь байхгүй. Ахмад руу туслах нь ирээд,
-Лондоны биржийг сүйрлээс аварсан диллер манай хөлөг дээр байгаа. Биднийг бас аварчих юм биш биз? гэв. Ахмад диллерийг дуудуулав.
-Интернэт байвал би таныг аварч чадна!
Диллерийн энэ үгийг сонсоод ахмад бараг л дэвхцэх нь холгүй баярлав.
-Бурханы минь аврал! Интернэт байгаа ш дээ!
-Тийм бол хөлгийг чинь бушуухан зараад өгье!


Бумбагар хөөрхөн цээжтэй бүсгүй гудамжаар алхаж байтал нэг залуу араас нь гүйж ирэв.
-Хөхнөөсөө нэг үнсүүлээч?
-Зайл цаашаа!
-Таван зуун мянгыг өгье.
-Битгий горьд!
-Таван сая төгрөг өгье. Хэнд ч гэсэн мөнгө хэрэгтэй л биз дээ?
Бүсгүйн алхаа удаашрав.
-Ммм... за за.
Бүсгүй хөхөө гаргаад бараг л таван минут хүлээв. Залуу ангайгаад л хараад л байх юм гэнэ.
-Хурдлаач ээ!
-Мөнгө алга аа. Харах л гэсэн юм.

Төсвийн цоорхойг яана даа?

Онигоо

7Б ангийн хөвгүүд 7А ангийн охидод "Үдэш болзъё. Үнсэлцье!" гэж захиа бичив. 
Хариу: "Үнсэлцэхээс хэтрэхгүй юм бол 1А-гийн охидод захиа бич!"

Диваажин

Хошигнол

Буурлын сургааль:

-Монголд замыг яагаад энхэл донхолтой, нүх цоорхойтой барьдаг вэ?

-Шулуун дардан байх тусмаа амьдрал уйтгартай болдог юм, хүү минь

Муусайн эрчүүдийг минь дандаа мартах юм. Эхийн одонтой хэрнээ эцгийн одон гэж байхгүй. Үтрээ хүүрнэж болж байхад хушга таг.

Нөхрөө блог, твиттер,  фэйсбүүкний донгоос салгах гэж эхнэр аргаа бараад, эмч дууджээ. Эмч удаан үзээд:

-Эмчлэнэ дээ!

-Юугаар?

-Архи, тамхи, авгай гурваар!